2. Պատմել «Հին աշխարհի յոթ հրաշալիքների» մասին/նկարներով/, ներկայացնել «21-րդ դարի 7 հրաշալիքները»/ըստ քեզ/, ներկայացնել «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի յոթ հրաշալիքները /ըստ քեզ/:
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի յոթ հրաշալիքները
1.-ուսուցիչները
2.-սովորողներ
3.-բլոգուսուցում
4.-կանաչապատ լանջեր
5.-մարզասրահներ
6.-ընտությամբ գործունեության դասեր
7.-ազատ հագուստ
Աշխարհի յոթ հրաշալիքները
1. Քեոպսի բուրգը
Աշխարհի 7 հրաշալիքներից առաջինն ընդունված է համարել Եգիպտոսի փարավոն Քեոպսի բուրգը (4-րդ դինաստիաի 2-րդ փարավոնն է 2589-2566 гг. մ.թ.ա.) և միանգամից ասենք, այն միակ հրաշալիքն է 7-ից , որը հասել է մինչև մեր օրերը: Նմանատիպ բորգերը մի քանիսն են Եգիպտոսում, սակայն ամենահսկայականը հենց Քեոպսինն է: Կառուցման տարեթիվը ճշգրիտ հայտնի չէ:
Ի սկզբանե բուրգի բարձրությունը եղել է 146 մ. (մոտավորապես 5 հատ 9 հարկանի շենք), ժամանակի ընթաքում որոշակի քայքայումներից հետո այժմ նրա բարձրությունը կազմում է 138 մ.: Բուրգի կողմերն ունեն 51°-53° թեքություն հորիզոնի նկատմամբ, իսկ յուրաքանչյուր բլոկի քաշը, որոցից կառուցված է բուրգը, կազմում է 2,5 տ., իսկ որոշների քաշը հասնում է մինչև 80 տ:
Բլոկների ամրացման համար որևիցե նյութ կիրառված չէ, դրանք պարզապես դրված են միմյանց վրա: Արտաքին տեսքից երևում է, որ բուրգն ի սկզբանէ պատված է եղել կրաքարի սալիկներով, այժմ սակայն այդ արտաքին շերտից գրեթե ոչինչ չի պահպանվել:
Բուրգի ներսում գտնվում են երեք խցեր՝ ստորգետնյա խուց, խուց փարավոնի համար, խուց թագուհու համար: Բուրգն ուներ ընդհամենը մեկ մուտք, որը գտնվում է գետնից 15 մ. վրա, սակայն 820 թ. բացվել է ևս մեկը:
Մինչ օրս հստակ հայտնի չէ, թէ բուրգերը կոնկրետ ինչ նպատակով են կառուցված եղել, սակայն ենթադրվում է, որ ամենայն հավանականությամբ նրանք օգտագործվել որպես փարավոնների և նրանց հարազատների գերեզմաններ:
2. Շամիրամի կախովի պարտեզները:
Երկրորդ հրաշալիքը համարվում է Շամիրամի կախովի պարտեզները, որոնք կառուցվել են մ.թ.ա. 605 թ., սակայն 562 թ. արդեն կործանվել են մեծ ջրհեղեղի պատճառով:
Չնայած, որ կախովի պարտեզները կոչվում են Շամիրամի աունով, սակայն իրականում այն կառուցվել է Բաբաելոնի Նաբուգոդոնոսոր II թագավորի կողմից իր կնոջ՝ Ամետիսի պատվին, սակայն այս հրաշքը պատմության մեջ մնացել է իբրև Շամիրամի պարտեզներ:
Պարտեզները բաղկացած են եղել հարկերից, իսկ հարկերից յուրաքանչյուրում եղել են սենյակներ, որտեղ միշտ պահպանված է եղել սենյակային ջերմաստիճան՝ հատուկ թագավորի համար: Հարկերը միմյանց վրա պահվում էին 25 մ. բարձրություն ունեցող սյուների օգնությամբ:
Կտուրները պատված են եղել հատուկ կապարե թիթիղներով, իսկ նարնց վրա եղել են հատուկ լուծույթով շաղախված ավազի շերտեր (մեր օրերում ասֆալտ հիշեցնող բաղադրութուն): Այնուհետև նրանց վրա լցված են եղել հող, այնքան քանակությաբ, որ հնարավոր լինի աճեցնել բուձսեր և ծառեր: Հետաքրքիր է միյան պատկերացնել թե ինչ ահռելի ծանրություն են իրենց վրա պահել սյուները:
Ջրամատակարարման համար ահրաժեշտ ջուր վերցվում էր Եփրատ գետից, բավական հնարամիտ համակարգի միջոցով. դրված է եղել թիանիվ, որի միջով անցնում էին մեծ քանակությամբ ձկներ՝ հրելով թիերը, որպեսզի կարողանան անցնել, ուստի անիվն ինքնստնիքյան սկսվում էր պտտվել՝ ջուրը դույլերով բարձրացնելով դեպի վերին հարկեր:
Շամիրամի կախովի պարտեզների ավերկաները հայտնաբերվել են այժմյան Իրաքի տարածքում:
3. Զևսի արձանը Օլիմպոսում
Յոթ հրաշքներից երրորդ տեղում է հույն դիցաբանության մեջ գերագույն աստված Զևսի արձանը Օլիմպոսում: Տաճարը, որի մեջ կանգնեցված է եղել արձանը, կառուցված է եղել մ.թ. ա. 465 թ.,իսկ արձանն այնտեղ հայտվել է միայն 30 տարի անց:
Այս գլուխգործոցի հեղինակը եղել է այն ժամանակվա Աթենքում հայտնի ճարտապետ Թեոդոսը:
Ինքն արձանը կառուցված է եղել փղոսկրից և ունեցել է 17 մ. բարձրություն (մոտավորապես 5 հարկանի շենքի բարձրությամբ): Արձանը դրված է եղել քառակուսի պատվանդանի վրա, որի կողմերն ունեցել են 6 մ երկարություն, 1 մ բարձրութունը:
Արձանն իհարկե ունեցել է ահռելի տեսք, տաճար մտնելիս այնպիսի տպավորություն է եղել, որ կարծես Զևսը ուր որ է կանգնի իր գահից:
Զևսն իր տաճարում մնաց մոտ 800 տարի, որից հետո (մոտավորապես 5-րդ դ.) հեթանոսական տաճարն ավերվել է իսկ արձանը, որպես արվեստի հրաշագեղ գործ տեղափոխվել է Կոստանդնուպոլիս (Ստամբուլ) , սակայն 425 թ. այն ևս ոչնչացել է մեծ հրդեհից:
4. Արտեմիսի տաճարը Եփեսոսում
Հին Հունաստանի Եփեսոս քաղաքում մ.թ.ա 560 թ. կառուցվեց հունական դիցաբանության մեջ հայտնի Արտեմիս աստծո տաճարը, որն էլ հետագայում դառձավ աշխարհի յոթ հրաշալիքներից մեկը:
Տաճարն ուներ 18 մ. բարձրություն, 52 մ. լայնություն և 105 մ. երկարություն, որի տանիքը պահվում էր 127 սյուների վրա:
Այս հանճարեղության վրա աշխատել են ժամանակահատվածի լավագույն մասնագետները: Ներսում գտնվում էր Արտեմիսի արձանը, որը կառուցված էր ոսկուց և փղոսկրից: Տաճարն ունեցել է ոչ միայն կրոնական նշանակություն, այլև համարվել է մշակույթային և ֆինանսական հարցերով կենտրոն:
Ո՞վ այրեց Եփեսոսի տաճարը
Մ.թ.ա. 356 թ.-ի ամռանը ոմն Հերոստատ, որը Եփեսոս քաղաքի բնակիչ էր, որոշեց այրել այս գեղեցիկ ստեղծագործությունը մի պարզ (նույնիսկ կարելի է ասել հիմար) պատճառով: Նպատակը միակն էր, ճանաչված դարձնել իր անունը պատմության մեջ: Ու թեև հանցագործին մահապատժի ենթարկեցին, այնուամենայնիվ նա հասավ իր նպատակին. արդեն անցել է 2 հազարամյակից ավելի ժամանակ, սակայն ամենքս էլ գիտենք նրա անունը (ի դեպ, ճանաչված դառնալու այս տարբերակը, խորհուրդ չենք տալիս ոչ ոքի))):
Հետագայում Ալեքսանդր Մակեդոնացին վերանորոգեց տաճարը, տրամադրելով հսկայական միջոցներ դրա համար: 263 թ այս չորրորդ հրաշալիքը թալանվեց գոթերի կողմից: Տաճարի ավերակները պահպանվել են մինչ օրս. գտնվում են այժմյան Թուրքիայի տարածքում Իզմիր նահանգի Սելչուկ քաղաքում:
5. Հալիկառնոսի դամբարանը
Այս հրաշալիքը «Հալիկառնոսի դամբարան» անվանումով պատմության մեջ հայտնվել է մ.թ.ա. 351 թ. Դամբարանի հեղինակներն են եղել Մավսոլ թագավորն իր կնոջ՝ Արտմիսիայի հետ միասին: Նրանք պարզապես որոշեցին հետևել եգիպտական փարավորնների օրինակին և ստեղծել իրենց համար հավիտենական հանգրվան իրենց մահից հետո:
Դամբարանն ունեցել է 3 հարկեր:
Առաջին հարկն արտաքինից ողջ պարագծով շրջապատված է եղել հին հունական պատմական հերոսերի արձաններով: Հենց այս հարկում էլ նախատեսված է եղել թագավորի և թագուհու աճյունների հուղարկավորությունը նրանց մահից հետո:
Երկրորդ հարկը ծառայել է, որպես փոքրիկ հեթանոսական տաճար, որը շրջափակված է եղել 36 սյուներով, որոնց վրա էլ հիմնված է եղել վերին՝ երրորդ հարկը:
Երրորդ հարկն ունեցել է բրգաձև տեսք՝ կազված 24 աստիճաններից: Ամենավերևում՝ գագաթի վրա տեղադրված է եղել տաճարի հիմնական խորհրդանիշը: Այ իրենից երկայացում էր թագավորական կառք՝ որի վրա նստած էին թագավոր ու թագուհին:
Անհավատալի է, սակայն այդ քարե խորհրդանիշը ոչ վատ տեսքով պահպանվել է մինչ օրս, և գտնվում է Մեծ Բրիտանիայի թանգարաններից մեկում:
Աշխարհի հրաշալիքների մեջ դասվող Հալիկառնոսի դամբարանը կործանվել է 13 դարում՝ հզոր երկրաշարժի պատճառով: Դամբարանը գտնվել է այժմյան Թուրքիայի Բոդրում քաղաքում, որտեղ էլ մինչ որս կարելի է տեսնել այն վայրը, որտեղ մի ժամանակ կանգուն է եղել դամբարանը:
6 Հռոդոսի կոթողը
Հռոդոսի կոթողն անցել է հրաշալիքների յոթնյակին, կարելի է ասել անմիջապես կառուցվելուց հետո 280 թ. մ.թ.ա: Նրա ստեղծման պատմությունը հետևյալն է. Դեմիտրիոս I-ը Ալեկսանդր մեծի մահից անմիջապես հետո որոշեց հարձակվել Հռոդոս քաղաքի վրա, որն այն ժամանակ համարվում էր հզոր նավահագստային քաղաք:
Գրեթե մեկ տարի տևած քաղաքի շրջափակումից հետո Դեմիտրիոսն ինչ-որ անհասկանալի պատճառով թողնում է քաղաքն ու ետ քաշում իր զորքերին:
Որպես շնորհակալություն իրենց արևի աստծուն Հելիոսին՝ Հռոդոս քաղաքի բնակիչները որոշեցին վաճառել իրենց թանկարժեք իրերը և հանգանակված գումարով կառուցել մի հսկա կոթող նվիրված Հելիոսին:
Կոթողի հեղինակն էր Հերես անունով մի ճարտարապետ: Ի սկազբանե որոշված էր եղել, որ կոթողի բարձրութունը պետք է կազմեր 18 մ., սակայն քաղաքի բնակիչներն ընթացքում որոշեցին ավելի հզոր կոթող տեսնել, և շարունակեցին գումար հավաքել, տրամադրելով այդ գործի համար վիթխարի միջոցներ:
Շուրջ 12 տարի տևած աշխատանքներից հետո անտիկ աշխարհն իմացավ նոր հրաշալիքի մասին՝ դա 36 մ. բարձրություն ունեցող Հռոդոսի կոթողն էր: Այն ուներ երկաթյա կոնստրուկցա, ներսից լցված էր կավով, իսկ արտաքինից պատված էր բրոնզով:
Ուշագրավ է հենց ճարտարապետ Հերեսի կայնքի ավարտն այս պատմության մեջ: Հայտնի է, որ գործի ավարտից անմիջապես հետո, նա հետապնդման մեջ է գտնվում ինչ-որ վարկատուների կողմից և ի վերջո ինքնասպան լինում: Կա վարկած, որ արձանի կառուցմանն այնքան շատ գումար է հարկավոր եղել, որ բնակիչների հնարավորությունն ուղղակի չի բավականացրել, բայց քանի որ արդեն որոշված էր մեծացնել արձանի չափսերը, Հերեսն այլևս չեր կարողացել դադարեցնել աշխատանքը, այդ գործի մեջ ներգրավելով որոշ վարկատուների իսկ գումարներն էլ ամենանայն հավանականությամբ էլ ետ չեն վերադարձվել:
Ընդհանուր առմամաբ կոթողի աշխատանքի համար պահանջվել է 13 տ. բրոնզ և 8տ. երկաթ: Սակայն մոտ 65 տարի անց մոտավորապես 225թ. մ.թ.ա. կոթողն ուղղակի փլուզվոմ է մինչև ծնկները՝ բեկորները թափելով ծովի մեջ:
Ասում են արձանի մեկ մատն այնխան ծանր է եղել, որ երկու հասուն մարդկանցով հազիվ էին կարողանում բարձրացնել: Փլուզված վճակում կոթողը մնացել է մոտ 900 տարի, իսկ հետագայում մասնատվել է վաճառվել արաբների կողմից, որոնք այդ ժամանակ գրաված են եղել այդ տարածքները:
Վերջում ուղղակի նշենք, որ ստույգ տվյալներ Հռոդոսո կոթողի արտաքին տեսքի մասին հայտնի չեն:
7 Ալեկսանդիայի փարոսը
Վերջին հրաշալիքը այս յոթնյակից Ալեկսանդրիայի փարոսն է, որը կառուցվել է մ.թ.ա. 3-րդ դարում:
Փարոսի ստեծման գաղափարն այն ժամանակ բավականին տեղին է եղել: Բանն այն է, որ Ալեքսանդրիա քաղաքից ոչ շատ հեռու գտնվող Փարոս կղզու մոտ (հունարեն՝Ֆարոս, որն էլ նշանակում է առագաստ) եղել է մի ծովածոց, որն էլ իր հերթին բավականին մեծ նշանակություն է ունեցել մոտակայքով անցնող առևտրական նավերի համար: Արդեն պարզ է դառնում, որ Փարոսը կառուցվել է առաջին հերփին ծովի մեջ տեղաշարժվող նավերին դեպի ափ ուղղություն ցույց տալու համար:
Դա մի հսկայական կառույց էր՝ կառուցված սպիտակ մարմարից և ուներ 160 մ. բարձրություն, իսկ տեսանելիության շառավիղը հասնում էր 80 մ.:Փարոսն ունեցել է եռահարկ կառույց:
Առաջին հարկը քառակուսի ձև է ունեցել՝ 30մետր բարձրությամբ:Պատերից յուրաքանչյուրն ուղղված է եղել աշխարհի 4 կողմը:
Երկրորդ հարկը իրենից ներկայացնում էր ութանիստ աշտարակ:Աշտարակի 8 նիստերը կողմնորոշում էին 8 գլխավոր քամիների ուղղությունը:Ութանիստ աշտարակը զարդարել են բրոնզե արձանները:Դրանցից մի քանիսն ունեցել են մեխանիզմներ,մի քանիսն էլ ծառայել են որպես քամու ուղղությունը ցույց տվող հողմացույցեր:Փարոսը տեսած նավաստիները հրաշքներ են պատմել արձանների մասին:Իբրև թե արձաններից մեկը ձեքով ցույց է տվել արեգակը՝երկնակամարով նրա շարժման ամբողջ ճանապարհի ընթացքում,և իջեցրել է ձեռքը ներքև,երբ արևը մայր է մտել:Մյուս արձանը գիշեր ու ցերեկ խփել է յուրաքանչյուր ժամը,և այսպես շարունակ:
Երրորդ հարկը՝լապտերը,ուներ կլոր ձև,այն պսակված էր գմբեթով,որի վրա կանգնած էր ծովերի աստված Պոսեյդոնի 7 մետրանոց բրոնզե արձանը:
Այն կառուցվել է Եգիպտոսի Պտղոմեոս արքայի օրոք: Աշտարակի ճարտարապետն էր Սոստրատ Կինդացին: Ի սկզբանե հաշվարկված է եղել, որ Փարոսի կառուցումը պետք է տևեր 20 տարի, սակայն Սոստրատն այն ավարտին հասցրեց 5 տարի անց:
Ըստ երևույթին Սոստրատն ինչպես որոշ պատմական հերոսներ ևս ցանկացել է անմահացնել իր անունը պատմության մեջ: Դրա մասին է վկայում մի հետաքրքիր փաստ. երբ Պտղոմեոսը հրամայել է Սոստրատին աշտարակի գագաթին փորագրել իր անունը, Սոստրատը վարվել է բավականին խորամանկ: Նա սկզբից փորագրել է հետևյալ գրությունը. «Կինդացի Սոստրատն այս նվիրում է փրկարար աստվածներին՝ի սեր ծովագնացների», այնուհետև իր անվան վրայից ծեփել է Պտղոմեոսի անունը՝ շատ լավ հասկանալով, որ երկար տարիներ հետո ծեփի շերտը մի օր պոկվելու, իսկ տակից երևալու է ի անունը: Դե ինչ. Սոստրատը չեր սխալվել և ժամանակն արեց իր գործը, փորագրության մեջ թողնելով միայն Սոստրատի անունը:
Հին աշխարհի այս հրաշալիքը ծառայել է նաև որպես ամրոց:Աշտարակի ստորերկրյա մասում տեղավորված է եղել պաշարման դեպքում խմելու ջրի հսկայական ջրամաբար:Փարոսը եղել է նաև դիտակետ,քանի որ մետաղե հայելիների սրամիտ համակարգը թույլ է տվել աշտարակի բարձրունքից հայտնաբերել հակառակորդի նավերը ավելի շուտ, քան դրանք կհայտնվեին քաղաքի մոտ:
Կոթողը կանգուն մնաց մոտավորապես 700 տարի:14-րդ դարում երկրաշաժը ավերեց այն:1995թ-ին,ֆրանսիացի հնէաբանները,Միջերկրական ծովի հատակին գտան փարոսի մուտքի մոտ կանգնեցված Պտղոմեոսի արձանը:Այսօր,կղզում՝փարոսի նախկին վայրում,մամլուկների կառուցած անշուք ամրոցն է կանգնած: