ԵՐԵՔ ՀԱՐՈՒՍՏ
Երեք հարուստ կը վիճին ու վէճը հարթելու համար կ՚երթան Խիկար
իմաստունին քով.
—Մենք եկած ենք գիտնալու, թէ մեզմէ ո՞վ հարուստ է։
—Դու՛ն խօսիր,— կը դիմէ իմաստունը առաջին մարդուն։
—Ես ոսկիի ու արծաթի, տուն ու տեղի, ունեցուածքի եւ արտ ու դաշտի տէր
եմ, հարստութեանս չափ ու սահման չկայ։
—Հիմա ալ դո՛ւն խօսէ տեսնենք,—կը դիմէ երկրորդին։
—Ես թէեւ թագաւորին զօրապետն եմ, բայց իրմէ երեք անգամ աւելի
հարուստ եմ։
—Իսկ դո՛ւն ինչ կ՚ըսես,— կը դիմէ Իմաստունը երրորդին։
—Ի՞նչ ըսեմ։ Ես ո՛չ պաշտօն ունիմ, ո՛չ ոսկի, ո՛չ արծաթ, ո՛չ ալ արտ ու
դաշտ։ Ես գիտուն մարդ մըն եմ, ունեցած-չունեցածս գլխուս մէջն է։
Երեքը լսելէն յետոյ Խիկար Իմաստուն կ՚ըսէ.
—Ձեզմէ ամէնէն հարուստը գիտունն է. անոր հարստութիւնը մնայուն ու
անվերջանալի է եւ ոչ ոք կրնայ զայն խլել անկէ…։
Թարգմանություն
Երեք հարուստ վիճում էին, վեճը հարթելու համար գնացին խիկար իմաստունի մոտ:
-Մենք եկել ենք, որ պարզենք, թե մեզնից ո՞վ է հարուստ:
-Դու խոսիր,- ասաց իմաստունն առաջին մարդուն:
-Ես ունեմ ոսկի ու արծաթ, տուն ու տեղ, ունեցվածք, արտ ու դաշտի տեր եմ, հարսությանս չափ ու սահման չկա:
-Հիմա դու խոսիր, -դիմեց երկրորդին:
-Ես թեև թագավորի զորապետն եմ, բայց իրենից երեք անգամ ավելի հարուստ եմ:
-Իսկ դու ի՞նչ կասես,-դիմեց իմաստունը երորդին:
-Ինչ ասեմ, ես ոչ պաշտոն ունեմ, ոչ ոսկի, ոչ արծաթ, ոչ ալ արտ ու դաշտ, ես գիտուն մարդ եմ, ունեցած-չունեցածս գլխիս մեջ է:
Երեքին լսեց, հետո Խիկար Իմաստունը ասաց.
-ձեզանից ամենահարուստը գիտունն է, նրա հարստությունը մնայուն է ու անվերջանալի, ոչ ոք նրանից այն չի կարող խլել:
ԱԳԱՀ ՄԱՐԴԸ
Ագահ ու աչքը ծակ մարդ մը Աստուծմէ հետեւեալը կը խնդրէ.
-Տէ՛ր Աստուած, այնպէս ըրէ, որ ի՛նչ բանի որ դպչիմ՝ ոսկի դառնայ։
Աստուած կը կատարէ անոր ուզածը։ Ագահը դանակ կ՚առնէ որ հաց կտրէ,
սակայն ո՛չ միայն դանակը ոսկի կը դառնայ, այլեւ՝ հացը։
Լեղապատառ*՝ կ’երթայ ջուր խմելու. գաւաթին հետ… ջուրն ալ ոսկի կը
դառնայ։ Ինչի որ դպչի՝ ոսկիի կը վերածուի։
-Վա՜յ, Աստուած իմ, այս ի՞նչ փորձանք բերիր գլխուս, չե՛մ ուզեր, ա՛լ ոսկի
չեմ ուզեր, միայն կը խնդրեմ, որ լաւութիւնդ ետ վերցնես…։
Աստուած ագահ մարդուն աղաչանք-պաղատանքին չ’արձագանգեր, եւ ան
ոսկիի մէջ թաղուած, այնքա՜ն անօթի-ծարաւ կը մնայ, որ քանի մը օրէն կը
մեռնի…։
Թարգմանություն
Ագահ ու աչքը ծակ մի մարդ Աստծուծ հետևյալը խնդրեց.
-Տէր Աստված, այնպես արա, ինչի որ դիպչեմ՝ ոսկի դառնա:
Աստված կատարեց նրա ուզածը:
Ագահը դանակը վերցրեց, որ հաց կտրի, սակայն ոչ միայն դանակը ոսկի դարձավ, այլև՝ հացը:
Լեղապատառ գնաց ջուր խմելու, գավաթնել ջրի հետ դարձավ ոսկի:
-Վայ, Աստված իմ, այս ինչ փորձանք բերեցիր գլխիս, չեմ ուզում որ բոլորը ոսկի լինի, խնդրում եմ լավությունդ ետ վերցրու:
Աստված ագահ մարդու աղաչանք-պաղաչանքին չարձագանքեց, և նա սոված ու ծարավ այնքան մնաց, որ մի քանի օրից մեռավ:
Եվա Խաչատրյանի բլոգ 